عنوان
|
ارزیابی ظرفیّت برد و امنیّت اکولوژیکی شهر سنندج به روش ردّپای بوم شناختی
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ شده
|
کلیدواژهها
|
ردّپای بوم شناختی؛ پایداری؛ ظرفیّت زیستی؛ هکتار جهانی
|
چکیده
|
امروزه حرکت به سمت پایداری در جوامع با سطوح مختلف مدیریت و تکنولوژی بسیار مورد توجّه قرار گرفته است. داشتن شهری پایدار و سالم، برنامه ریزان، تصمیم گیرندگان و متخصّصین را واداشته است تا به دنبال یافتن شاخص هایی باشند که بتوان با استفاده از آنها ظرفیّت جوامع شهری را به منظور سوق دادن آنها به سمت پایداری مورد بررسی قرار داد. شاخص ردّپای بوم شناختی در زمینه ارزیابی جوامع شهری در سطح آموزشی و اجتماعی توجّه زیادی را به خود جلب کرده است. در این پژوهش سعی بر آن شد تا با استفاده از شاخص ردّپای بوم شناختی، ظرفیّت برد شهر سنندج در سال 1393 مورد بررسی قرار گیرد. نتایج نشان داد که سرانه ردّپای بوم شناختی این شهر، برای بخش های مسکن، حمل ونقل و غذا، 43/1 هکتار جهانی است که کمتر از سرانه ردّپای ملّی (7/2 هکتار جهانی) می باشد. بیشترین میزان ردّپای بوم شناختی مربوط به بخش مسکن با 5/371923 هکتار جهانی (سرانه 99/0) و کمترین میزان مربوط به ردّپای بوم شناختی غذا با 917/382 هکتار جهانی (سرانه 001/0) است. ظرفیّت زیستی برای شهر سنندج، 38/0 هکتار جهانی به دست آمد که نشان دهنده کمبود اکولوژیکی در این شهر است و شهر را به سمت ناپایداری پیش می برد؛ همچنین تلاش شد تا امنیّت اکولوژیکی شهر با استفاده از شاخص های فشار تولید، فشار مصرف و شاخص توزیع ردّپای بوم شناختی مورد بررسی قرار گیرد که در نهایت نتایج حاکی از آن است که به دلیل بیشتربودن فشار تولید (96/14) نسبت به فشار مصرف (71/3)، شاخص توزیع ردّپای بوم شناختی (03/3)، مثبت بوده و شهر سنندج را از نظر امنیّت اکولوژیکی در دسته بسیار خطرناک قرار داده و آینده شهر نگران کننده است.
|
پژوهشگران
|
علیرضا ایلدرمی (نفر سوم)، کامران شایسته (نفر دوم)
|