مجتبی یاری

استفاده از پربیوتیک های بر پایه مخمر در نشخوارکنندگانی که توسعه شکمبه در آن ها کامل شده است، باعث افزایش خوشخوراکی غذا، تحریک باکتری های هضم کننده فیبر، بهبود تخمیر و قابلیت هضم خوراک می گردد. هدف از این پژوهش ارزیابی تاثیر افزودن محیط کشت مخمرXPC® بر عملکرد و متابولیت های خون گوساله های هلشتاین در دوره های قبل و بعداز شیرگیری بود. به منظور انجام این آزمایش، 38 راس گوساله شیرخوار هلشتاین به طور تصادفی بین دو گروه شاهد و گروه دریافت کننده محیط کشت مخمر XPC® پخش شدند (در هر گروه 19 راس گوساله). در گوساله ها در گروه مصرف کننده پربیوتیک XPC® روزانه 4 گرم و در دو هفته پس از قطع شیر روزانه 8 گرم از این ترکیب را به همراه استارتر (تنظیم شده بر اساس NRC، 2001( دریافت کردند. میزان خوراک مصرفی و وزن گوساله ها روزانه و به صورت انفرادی ثبت شد. داده ها با استفاده از رویه mixed در نرم افزار SAS (2003 ( و به صورت اندازه گیرهای تکرار شده تجزیه و تحلیل شدند. تغذیه محیط کشت مخمر XPC® در دوره قبل از شیر گیری موجب ایجاد تفاوت معنی دار در وزن بدن گوساله ها در هفته اول آزمایش در این دوره نشد اما در هفته دوم دوره قبل از شیر گیری و در هفته های اول و دوم پس از از شیرگیری گوساله هایی که پربیوتیک XPC® دریافت کردند وزن بدن بیشتری در مقایسه با گروه شاهد داشتند (وزن در پایان آزمایش 12/93 در مقایسه با 84/83 کیلوگرم، انحراف استاندارد=47/0؛ 01/0 > P). به استثنای هفته دوم پس از از شیرگیری گوساله هایی که پربیوتیک XPC® دریافت کردند مصرف خوراک بیشتری نسبت به گروه شاهد داشتند. استفاده از پربیوتیک XPC® در جیره گوساله ها موجب بهبود ضریب تبدیل غذایی نسبت به گروه شاهد در طول آزمایش شد (43/2 در مقایسه با 82/2، انحراف استاندارد=0742/0؛ 01/0 > P) . گوساله های دریافت کننده XPC در هفته های قبل و بعد از شیرگیری مقدار گلوکز، پروتئین کل و اوره خون بیشتری داشتند. استفاده از این محیط کشت تاثیری بر مقدار BHBA خون نداشت. تاثیر گذاری بهتر پربیوتیک XPC® بر صفات مورد مطالعه در دوهفته قبل و دوهفته بعد از شیرگیری احتمالا به دلیل مصرف بیشتر استارتر با غله بالا، تکامل بیشتر جمعیت میکروبی شکمبه و افزایش تاثیرگذاری پربیوتیک های بر پایه مخمردر این دورهاست.