خلاصه: به منظور بررسی مقایسه ایی بین یک ترکیب گیاهی با پروبیوتیک های تجاری رایج در کشور ایران، یک مطالعه با استفاده از 320 قطعه جوجه مخلوط نر و ماده گوشتی یک روزه سویه آرین با میانگین وزن یک روزگی 36 گرم انجام شد. آزمایش بر اساس طرح کاملا تصادفی با 8 گروه آزمایشی و 4 تکرار و ۱۰ قطعه جوجه در هر واحد آزمایشی با مساحت ۱ در ۱متر مربع انجام شد. گروه های آزمایشی شامل : گروه۱: بعه عنوان کنترل و دریافت کننده جیره پایه، گروه آزمایشی ۲: کنترل به همراه تزریق دگزامتازون، گروه آزمایشی ۳: کنترل به همراه هربو میکس بی، گروه آزمایشی ۴: کنترل به همراه هربو میکس بی و تزریق دگزامتازون، گروه آزمایشی ۵: کنترل به همراه بیوپول، گروه آزمایشی ۶: کنترل به همراه بیوپول و تزریق دگزامتازون، گروه آزمایشی7: کنترل به همراه پارسی لاکت، گروه آزمایشی8: کنترل به همراه پارسی لاکت و تزریق دگزامتازون بودند. در روزهای 18،19 و20 و روزهای 39، 40 و 41 روزگی تزریق دگزامتازون انجام گرفته است. نمونه گیری در روزهای 21 و 42 روزگی انجام گرفته است. نتایج حاصل از این بررسی بیان دارد که گروه پارسی لاکت در هفته دوم بیشترین وزن و بیشترین خوراک مصرفی داشته است که در هفته سوم بیشترین خوراک مصرفی در پارسی لاکت مشاهده شد و کمترین ضریب تبدیل خوراک در گروه کنترل و بیشترین ضریب تبدیل نیز در گروه بیوپول مشاهده شد. در هفته چهارم بیشترین خوراک مصرفی هم چنان در گروه پارسی لاکت دیده شد و کمترین ضریب تبدیل در گروه کنترل که در هفته پنجم افزایش وزن در پارسی لاکت بیشترین میزان بوده و در سایر صفات معنی دار نبودند. در هفته ششم مشخص شد که در حالت تحت تنش نسبت به بدون تنش وزن گیری نهایی کاهش معنی داری داشته است. در هفته ششم بیشترین وزن لاشه در گروه هربومیکس بی دیده شد. که بیشترین میزان وزن سینه در این گروه دیده شد. در تیمارهای تحت چالش نیز بیشترین وزن لاشه در گروه هربومیکس بی دیده شد.
