میلاد منافی

این آزمایش جهت بررسی اثرات مصرف سطوح مختلف شکرک کشمش بر عملکرد در مرغ های تخم گذار نژاد های لاین به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب ،w- انجام گرفت. این آزمایش با 160 قطعه مرغ تخم گذار سویه های-لاین 36 w-36 20 درصد) در 5 گروه آزمایشی، 8 تکرار و 4 قطعه ،15 ،10 ، طرح کاملا تصادفی با پنج سطح شکرک کشمش ( صفر، 5 مرغ در هر تکرار، به مدت 9 هفته (از سن 78 تا 87 هفتگی) انجام گرفت. شکرک کشمش شامل بخش های ریزی از - گوشت و پوست کشمش است که پس از سورت کردن برای بسته بندی به دست می آید. گروه های آزمایشی شامل 1 - جیره پایه (جیره بر پایه ذرت و سویا)، 2- جیره پایه همراه 5 درصد شکرک، 3-جیره پایه همراه 10 درصد شکرک، 4 جیره پایه همراه 15 درصد شکرک، 5- جیره پایه همراه 20 درصد شکرک بودند. طی هفته های آزمایشی تخم مرغ تولیدی در هر قفس به صورت روزانه جمع آوری و توزین شدند از اطلاعات به دست آمده از طریق فرمول های محاسباتی مربوط شاخص کمی شامل درصد تولید، ضریب تبدیل و مصرف خوراک به صورت هفتگی محاسبه شد. نتایج نشان داد که استفاده از شکرک کشمش بر ضریب تبدیل معنی دار نبوده است. خوراک مصرفی تحت تاثیر سطوح مختلف شکرک کشمش قرار نگرفت. اثر استفاده از شکرک کشمش روی تولید تخم مرغ معنی دار بود به طوری که کمترین تولید تخم مرغ مربوط به تیمار 20 درصد شکرک و بالاترین تولید تخم مرغ مربوط به تیمار 10 درصد شکرک بود. کمترین توده تخم مرغ مربوط به تیمار 20 درصد شکرک و بالاترین توده تخم مرغ مربوط به تیمار 15 درصد شکرک بود. استفاده از تیمار شکرک باعث افزایش وزن تخم مرغ ها نسبت به تیمار شاهد شد. به طور کلی افزودن شکرک کشمش در سطح 10 و 15 درصد باعث افزایش توده تخم مرغ و تولید تخم مرغ شد که از نظر اقتصادی باعث کاهش هزینه تولید شد.