سعید خلجی

تغذیه پریبیوتیک ها ممکن است از طریق بهبود در تعادل تخمیر در شکمبه باعث افزایش قابلیت هضم مواد مغذی شود. بنابراین در حضور پریبیوتیک ممکن است بتوان مقدار علوفه استارتر را افزایش داد. هدف از انجام آزمایش حاضر، افزایش مقدار سهم کاه استارتر از 7 به 14 درصد بود در حضور استفاده از محیط کشت مخمر XPC در قبل از شیرگیری و بعد از شیرگیری بود. تعداد 40 راس گوساله شیرخوار هلشتاین به صورت تصادفی بین 4 گروه آزمایشی استارتر با 7 درصد کاه و بدون حضور XPC، استارتر با 7 درصد کاه و با حضور XPC، استارتر با 14 درصد کاه و بدون حضور XPC و استارتر با 14 درصد کاه و با حضور XPC تقسیم شدند. گوساله ها در سه روز اول با آغوز تغذیه شدند و از روز چهارم دسترسی آزاد به استارتر و آب داشتند و با روش افزایش تدریجی و کاهش تدریجی از شیر گرفته شدند. آزمایش تا سه هفته بعد از شیرگیری ادامه داشت. نتایج نشان داد که در قبل از شیرگیری گوساله هایی که XPC دریافت کرده بودند، وزن هفتگی کمتری داشتند. وزن شیرگیری تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت. گوساله هایی که سطح بالای کاه مصرف می کردند و همچنین گوساله های مصرف کننده جیره حاوی XPC، ارتفاع بدن کمتری داشتند (05/0 > P). در بعد از شیرگیری گوساله های دریافت کننده جیره بدون XPC مصرف ماده خشک بیشتری داشتند (05/0 > P). وزن نهایی گوساله ها در پایان آزمایش مشابه بود. در کل دوره آزمایش، گوساله های دریافت کننده جیره با سطح بالای کاه و همچنین جیره های بدون XPC مصرف ماده خشک بیشتری داشتند و ارتفاع بدن کمتری داشتند (05/0 > P). گوساله های دریافت کننده جیره با حضور پریبیوتیک طول بدن کمتری در کل دوره آزمایش داشتند (05/0 > P). در قبل و بعد از شیرگیری و درکل دوره آزمایش، گوساله های مصرف کننده سطح بالای کاه، مصرف ماده خشک، پروتئین خام و ماده آلی و مقدار مدفوع و مقدار دفع پروتئین در روز بیشتری و قابلیت هضم ماده خشک، پروتئین خام و ماده آلی کمتری در مقایسه با سایر گوساله ها داشتند (05/0 > P). گوساله های دریافت کننده سطح بالای کاه، اوره خون کمتری داشتند(05/0 > P). گوساله های دریافت کننده سطح بالای کاه، مقدار پروتئین کل خون و آلبومین بیشتری داشتند و همچنین گوساله هایی که جیره حاوی XPC دریافت کردند پروتئین خون و آلبومین بیشتری داشتند (05/0 > P). در نتیجه، حضور XPC در استارتر باعث بهبود بازدهی خورا