در این بررسی از 160 قطعه جوجه گوشتی سویه ارین با وزن اولیه 38 گرم در 4 گروه آزمایشی و 4 تکرار و هر تکرار 10 قطعه جوجه گوشتی استفاده شد. گروه ای آزمایشی شامل کنترل، دیکلازوریل، آمپرولیوم و هربومیکس آر بودند. در روز 21 از پرورش بصورت تلقیح دهانی نیم سی سی از مخلوط اوسیست آیمریا های مختلف ها (10000اووسیست) خورانده شد و روزهای 28 و 35 روزگی اقدام به اخذ نمونه و کشتار شد. نتایج حاصل از این مطالعه بیان می دارد که در بررسی صفات عملکردی در 3 هفته ابتدایی پرورش و پیش از چالنج با اووسیست آیمریا مشخص شد که تفاوت معنی داری بین گروه های مختلف آزمایشی وجود ندارد، اگرچه کمترین ضریب تبدیل خوراک در گروه کنترل و بیشترین مصرف خوراک در گروه دریافت کننده آمپرولیوم و بیشترین وزن در گروه کنترل در پایان 3 هفتگی مشاهده شد. بعد از چالنج در 3 هفتگی، فقط ضریب تبدیل خوراک تحت تاثیر قرار گرفته بود و کمترین میزان در گروه با چالنج و مصرف آمپرولیوم دیده شد. هم چنین مشخص شد که چالنج باعث کاهش صفات عملکردی می شود. همچنین در پایان دوره پرورش بیشترین وزن در گروه چالنج برای آمپرولیوم و برای بدون چالنج در گروه هربو آر بود. در بررسی صفات احشایی مشخص شد که در نمونه گیری 28 روزگی که فقط وزن طحال و طول ایلئوم به طور معنی داری متاثر شده است به گونه ایی که طحال در کنترل بیشترین وزن و در هربو میکس آر کمترین وزن را داشته است. طول ایلئوم در هربومیکس ار نسبت به سایر تیمارها به طور معنی داری در گروه های تحت چالنج و بدون چالنج افزایش یافته است. پی اچ پیش معده و ودوازدهه نیز تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی به طور معنی دار قرار گرفته اند به گونه ایی که بیشترین پی اچ دوازدهه در کنترل و کمترین پی اچ پیش معده در کنترل دیده می شود. در اسکور جراحات بیشترین اسکور دوازدهه در کنترل دیده میشود و بیشترین اسکور لیلئوم در دیکلازوریل دیده می شود که در هردو اسکور تفاوت معنی دار با سایر تیمار ها مشهود می باشد. در 35 روزگی وزن قلب در کنترل به طور معنی داری افزایش یافته بود و هم چنین پی اچ ناحیه ایلئوم در گروه کنترل فاقد چالنج افزایش یافته بود اما در سایر صفات معنی دار نبودند. در اسکور جراحات روده اگر چه معنی دار نبودند ولی اسکور آمپرولویم و هربو میکس آر به مانند هم نسبت به سایرین کمتر بودند. در بررسی تیتر ایمنی علیه بیماری های ویروسی نیوک
