سعید خلجی

چکیده در این پژوهش از 160 قطعه جوجه گوشتی سویه آرین با 4 گروه آزمایشی و 4 تکرار و هر تکرار 10 قطعه جوجه گوشتی استفاده شد.گروه‌های آزمایشی شامل کنترل، کنترل به همراه 200گرم درتن دیکلازوریل، کنترل به همراه 500گرم درتن آمپرولیوم و کنترل به همراه 1000گرم درتن هربومیکس آر بودند. در روز 21 از پرورش بصورت تلقیح دهانی نیم سی سی از مخلوط حاوی 10000عدد اووسیست اسپروله آیمریا تنلا، آیمریا آسرولینا و آیمریا ماکسیما به جوجه های گوشتی خورانده شد و نمونه گیری در روزهای 28 و 35 روزگی انجام گرفت. در بررسی صفات عملکردی پیش از چالش با اووسیست آیمریا تفاوت معنی داری بین گروه های مختلف آزمایشی دیده نشد.همچنین بعد از چالش در 3 هفتگی، تفاوت معنی داری بین صفات عملکردی(وزن بدن،خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی) مشاهده نشد.در سن28 روزگی در بین تیمار‌ها بیشترین وزن طحال و بیشترین طول ایلئوم مربوط به جوجه‌هایی می‌باشد که هربومیکس‌آر مصرف کرده-اند(05/0≥ P). همچنین در یررسی اثرات متقابل دارو و چالش در این سن بیشترین وزن طحال و بیشترین طول ایلئوم در جوجه‌های تحت چالش، درهربومیکس‌آر مشاهده شد(05/0≥ P). در دوره رشد بیشترین امتیاز جراحات دوازدهه و ایلئوم به ترتیب در پرندگانی که جیره کنترل و جیره حاوی دیکلازوریل را مصرف کرده بودند دیده شد(05/0≥ P). در شمارش باکتری‌های مدفوعی از ناحیه سکوم مشخص شد که هربومیکس آر در این گروه به طور معنی داری سبب کاهش جمعیت باکتری های کلی فرمی و اشریشیا کولی شده است. به طورکلی مصرف هربومیکس آر باعث کاهش جمعیت میکروبی روده شده است(05/0≥ P).