سید مهدی میرمهدی

سازمانهای دولتی ایران، بهرغم داشتن نیروی انسانی مازاد، کارآمدی لازم و توانایی تحقق بخشیدن به مأموریتهای ذاتی خود را ندارند. از آنجا که عوامل کثیری در عدم استفادهی مؤثر از منابع انسانی در اختیار سازمان دخیل است از میان آن میتوان به سبک رهبری اقتدارگرا، اشاره کرد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر سبک رهبری اقتدارگرا بر خلاقیت کارکنان با توجه به نقش میانجی آوای سازمانی در میان کارکنان دانشگاه لرستان انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی کارکنان دانشگاه لرستان به تعداد 444نفر بودند که از میان آنان 542نفر با استفاده از جدول مورگان و روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب شدند. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ نوع تحقیق، توصیفی - همبستگی میباشد. ابزار اصلی جمع آوری دادهها به وسیله پرسشنامه صورت گرفته است که برای سنجش سبک رهبری اقتدارگرا از فره و همکاران ( )5442در 9 گویه، برای سنجش خلاقیت کارکنان از پرسشنامه ژو و جروگ، ( )5442در 21گویه، و برای سنجش آوای سازمانی از پرسشنامه زهیر و اردوقان ( )5422در 22گویه استفاده شده است. روابط بین متغیرهای مکنون و اندازهگیری شده در الگوی مفهومی با استفاده از معادلات ساختاری تعیین شدند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل دادهها نشان داد سازمانها و مدیرانی که از سبک رهبری اقتدارگرا استفاده میکنند باعث کاهش خلاقیت کارکنان سازمان خود میشوند. همچنین سبک رهبری اقتدارگرا باعث کاهش آوای سازمانی میشود و سرانجام اینکه آوای سازمانی به کاهش در خلاقیت کارکنان منجر میشود