مشخصات پژوهش

عنوان	ارزیابی کیفیت آب رودخانه گاماسیاب با استفاده از شاخص های آلودگی فلزات سنگین در دو فصل بهار و تابستان
نوع پژوهش	مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها	آلودگی آب اثر بوم شناختی فلزات سنگین رودخانه گاماسیاب
چکیده	رودخانه‌ها از مهم‌ترین منابع آبی مورد استفاده در بخش‌های آشامیدنی، کشاورزی و صنعت به حساب می‌آیند که استفاده از شاخص­های اختصاصی در ارزیابی بوم­شناسی آن­ها امری ضروری به حساب می­آید. بر این اساس مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثر بوم­شناختی حضور فلزات سنگین (کروم، مس، نیکل، روی، آهن و منگنز) در آب رودخانه گاماسیاب با استفاده از شاخص آلودگی فلزات سنگین(Heavy metal Pollution Index)، شاخص فلزی (Metal Index) و شاخص ارزیابی فلزات سنگین (Heavy metal Evaluation Index) انجام گرفت. در این پژوهش 90 نمونه آب از 15 ایستگاه در دو فصل بهار و تابستان از رودخانه گاماسیاب برداشت شد. پس از انتقال نمونه ها به آزمایشگاه، غلظت فلزات سنگین با دستگاه طیف­سنجی پلاسمای جفت شده القایی ICP-OES اندازه‌گیری شد. با توجه به غلظت فلزات سنگین در نمونه­های آب، شاخص HPI برای هر دو فصل محاسبه شد. مقدار عددی شاخص HPI در فصل بهار و تابستان به­ترتیب، 46/2- و 34/3- به­دست آمد که این مقدار نشان دهنده عدم آلودگی آب رودخانه گاماسیاب است. بررسی شاخص MI برای ارزیابی کیفیت آب برای شرب نشان داد که در فصل بهار و تابستان آب رودخانه گاماسیاب در طبقه قابل آشامیدن قرار دارد. مقدار شاخص MI در فصل بهار 075/0 و در فصل تابستان 01/0 گزارش گردید. بر اساس شاخص HEI آب رودخانه گاماسیاب در فصل بهار و تابستان به­ترتیب با مقدار عددی 75 و 35/12 در طبقه آلودگی با درجه کم قرار گرفت. با توجه به نتایج حاصل از سه شاخص، به قطعیت می­توان گفت درجه آلودگی آب رودخانه گاماسیاب به فلزات سنگین کم و مشکلاتی از لحاظ بوم شناختی منطقه را تهدید نمی­کند، اما با توجه به اهمیت بوم شناختی رودخانه گاماسیاب پیشنهاد می­شود که در بهار با پایش کیفیت آب، مدیریت پساب صنایع، کنترل برداشت آب از رودخانه و محدود کردن استفاده از کودهای شیمیایی مانع از آلودگی آب رودخانه گاماسیاب شد.
پژوهشگران	علیرضا ایلدرمی (نفر دوم)، ابراهیم محمدی منش (نفر چهارم)، ثمر مرتضوی (نفر سوم)، مریم ابراهیمیان نجف ابادی (نفر اول)