مجتبی یاری

آزمایشی برای بررسی اثر تاثیرجایگزینی روی، سلنیوم و منگنز آلی بر ایمنی و پاسخ به واکسن در جوجه های گوشتی تحت تنش القا شده با دگزامتازون در سنین مختلف صورت گرفت. برای انجام این آزمایش تعداد270 قطعه جوجه یک روزه نر از سویه راس308 با میانگین وزنی40گرم انتخاب و در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 6 تکرار و 9 پرنده در داخل هر واحد آزمایشی قرار داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل جیره پایه بدون مواد آلی و معدنی، جیره کاملا سولفات+3/.سدیم سلنیت، جیره کاملا سولفات+70درصد روی به فرم سولفات+30درصد روی به فرم آلی+3/0سدیم سلنیت، جیره‌کاملا سولفات+70درصد روی به فرم سولفات+30درصد روی به فرم آلی+70درصد منگنز به فرم سولفات+30درصد منگنز به فرم آلی+3/0 سدیم سلنیت، جیره کاملا سولفات+70درصد روی به فرم سولفات+30درصد روی به فرم آلی+70درصد منگنز به فرم سولفات+30درصد منگنز به فرم آلی+2/0 سدیم سلنیت+1/0 سلنیوم آلی،(قبل و بعد از تزریق دگزامتازون به مقدار 5/0 سی سی به ازای هر پرنده) در سن 28 روزگی بودند. در طول آزمایش، افزایش وزن، میزان خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی جوجه‌ها بصورت هفتگی اندازه‌گیری شد. در سنین 13روزگی( قبل از تزریق دگزامتازون) و 32 روزگی( بعد از تزریق دگزامتازون) از 4 تکرار هر تیمار یک قطعه جوجه کشتار و وزن نسبی قطعات لاشه و طول نسبی قسمت های روده اندازه‌گیری شد. استخوان درشت نی سمت راست جهت تست مقاومت استخوان و از کبد هر پرنده برای بررسی مقدار مواد معدنی نمونه برداری انجام شد. همچنین از سکوم آنها برای شمارش میکروبی نمونه برداری صورت گرفت. میزان تیتر آنتی بادی نیوکاسل و آنفولانزا و شمارش تفریقی سلول‌های خونی(درصد هتروفیل، لنفوسیت، مونوسیت، ائوزینوفیل و بازوفیل) در سنین 13 و 32 روزگی سنجش شد. نتایج به دست آمده نشان داد که از بین منابع معدنی با منبع آلی پرنده هایی که 30 درصد از نیاز روی و منگنز آن ها از منابع آلی تامین گردیده است بیشترین وزن بدن و خوراک مصرفی را تا سن 21 روزگی ( قبل از تزریق دگزامتازون) از خود نشان داده اند. (05/0≥ P). همچنین در سنین 35 و 40 روزگی( بعد از تزریق دگزامتازون) همین تیمارها بیشترین وزن بدن را به خود اختصاص دادند (05/0≥ P) ولی در خوراک مصرفی آن ها تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. بیشترین ضریب تبدیل غذایی از ابتدا تا انتهای دوره در تیمارهایی مشاهده شد که منابع معدنی تامین شده در جیره آن ها کاملا سولفات بود(05/0≥ P). در سن 13 روزگی بیشترین وزن سینه(10/20) و بیشترین وزن لاشه(01/59) و کمترین وزن کبد(59/2)در پرندگانی مشاهده شد که 30 درصد از نیاز روی و منگنز آن ها از منابع آلی تامین گردیده بود(05/0≥ P). همچنین در این سن در طول ایلئوم تفاوت معنی داری مشاهده شد و کمترین (59/12)و بیشترین(32/18) طول آن به ترتیب مربوط به پرندگانی بود که30 درصد از نیاز روی و منگنز آن ها از منابع آلی و30 درصد روی و منگنز از روی و منگنز آلی + 1/0 سلنیوم از سلنیوم آلی در جیره آن ها تامین شده بود مشاهده گردید(05/0≥ P). در سن 32 روزگی بیشترین وزن سینه(12/26) و کمترین وزن بورس(04/0)، تیموس(05/0) و کمترین طول دوازدهه(8/1) و ایلئوم(97/4) را پرندگانی که 30 درصد روی و منگنز به شکل آلی مصرف کرده بودند از خود نشان دادند(05/0≥ P). نتایج مربوط به تیترآنتی بادی نشان داد که تفاوت معنی داری در 32 روزگی بر تیتر آنفولانزا و نیوکاسل مشاهده نگردید. در سن 13روزگی تیمارهایی که 30 درصد روی و منگنز از روی و منگنز آلی + 1/0 سلنیوم از سلنیوم آلی در جیره آن ها وجود داشت بالاترین تیترآنفولانزا را داشتند(05/0≥ P). همچنین تیمارهایی که 30 درصد نیاز روی جیره آن ها از روی آلی بود در سن 13 روزگی بالاترین غلظت بازوفیل و تیمارهایی که 30 درصد روی و منگنز به شکل آلی دریافت کرده بودند بالاترین غلظت ائوزینوفیل، در 32 روزگی در بین تیمارها از خود نشان دادند(05/0≥ P). نتایج بررسی مواد معدنی کبد در سن 32 روزگی (بعد از تزریق دگزامتازون) نشان داد که بین تیمارهای مختلف از لحاظ غلظت مواد معدنی مورد آزمایش(روی،منگنز و سلنیوم) تفاوت معنی داری مشاهده نشده است. در سنین 13 و 32 روزگی تفاوت معنی داری برپارامتر های مقاومت استخوان مشاهده نشد. فقط در سن 13 روزگی تیمارهایی که فاقد مواد معدنی بودند(کنترل منفی) و تیماری که 30 درصد نیاز روی آن ها از روی آلی بود به ترتیب بیشترین و کمترین درصد افزایش طول نسبی را از خود نشان دادند(05/0≥ P). بیشترین جمعیت کلی فرم را تیمارهایی داشتند که فاقد مکمل مواد معدنی و یا اینکه مواد معدنی تامین شده در جیره آن ها از منبع سولفات بوده است و کمترین جمعیت کلی فرم در تیمارهایی مشاهده شد که30 درصد روی و منگنز از روی و منگنز آلی + 1/0 سلنیوم از سلنیوم آلی مصرف کرده بودند اما در سن 32 روزگی تیمار فاقد مواد معدنی کمترین و تیمار تامین شده از منبع سولفات بیشترین جمعیت کلی فرم را داشتند(05/0≥ P). همچنین جمعیت سالمونلا و اشریشیاکولی بین تیمار های مختلف در سنین 13 و 32 روزگی تفاوت معنی داری را از خود نشان ندادند.